Πώς θα φτιάξεις Irish Coffee

Ο ιρλανδικός καφές είναι ένα από τα σημαντικότερα ποτά/ροφήματα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Αυτό δεν αποτελεί υπερβολή αν σκεφτείς ότι περιλαμβάνει δύο από τις σημαντικότερες ουσίες που ποθεί σχεδόν κάθε ανθρώπινος οργανισμός: αλκοόλ και καφεΐνη. Το ελιτίστικο και ταυτόχρονα απλό beverage λοιπόν αποτελείται από (ιρλανδικό ασφαλώς) ουίσκι, ζεστό καφέ φίλτρου και ζάχαρη, με την κρέμα γάλακτος να συμπληρώνει ιδανικά το όλο δημιούργημα. Στα νοτιοδυτικά της Ιρλανδίας και στην κομητεία Λίμερικ λειτούργησε στα τέλη της δεκαετίας του 1930 το πρώτο αεροδρόμιο της χώρας, το Foynes, κοντά στην ομώνυμη πόλη. Σε αυτό, ο μετέπειτα εξαιρετικά δημοφιλής σεφ Joe Sheridan είχε -από το 1942- τα ηνία του εστιατορίου του αεροδρομίου. Από το Foynes πραγματοποιούνταν τότε οι μοναδικές υπερατλαντικές πτήσεις και μάλιστα με υδροπλάνα, κάτι που σήμαινε πως οι επιβάτες θα έπρεπε να μεταφερθούν αρχικά με βάρκες προς τις προβλήτες αναχώρησης ή άφιξης. Αυτό σήμαινε ότι ήταν εκτεθειμένοι στις καιρικές συνθήκες του νησιού, που συνήθως περιελάμβαναν μπόλικο κρύο και βροχή. Πολύ συχνά δε, οι πτήσεις καθυστερούσαν ή ακυρώνονταν λόγω κακοκαιρίας και οι ταξιδιώτες διέμεναν στο αεροδρόμιο. Ένα κρύο βράδυ του 1943 λοιπόν, μία πτήση προς τη Νέα Υόρκη αναγκάστηκε να επιστρέψει στην ιρλανδική βάση, με το εστιατόριο να δέχεται οδηγία να προσφέρει σε όλους έναν ζεστό καφέ και φαγητό. Ο δαιμόνιος Sheridan, θέλοντας να ανεβάσει το ηθικό όλων, προσέθεσε ιρλανδικό ουίσκι στον καφέ φίλτρου. Όταν ένας από τους επιβάτες τον ρώτησε αν πρόκειται για βραζιλιάνικο καφέ, πήρε την απάντηση: "Όχι, αυτός είναι ιρλανδικός καφές". Τα νέα κυκλοφόρησαν γρήγορα και έκτοτε ο Irish Coffee έγινε το επίσημο ρόφημα του Foynes, μέχρι το 1945, όταν και το αεροδρόμιο έκλεισε καθώς άνοιξε το αντίστοιχο (κανονικό) του γειτονικού Shannon. Ο Joe Sheridan αποφάσισε να κυνηγήσει την τύχη του στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού και βρέθηκε στο εστιατόριο Buena Vista του Σαν Φρανσίσκο. Ο ιδιοκτήτης Jack Koeppler είχε ακούσει για τον ιρλανδικό καφέ αλλά το προσωπικό του δεν μπορούσε να πετύχει ακριβώς τη γεύση. Έτσι προσέλαβε τον Sheridan για να γίνει σωστά η δουλειά. Ο Sheridan εργάστηκε για 10 χρόνια στο Buena Vista, μέχρι και τον θάνατό του, το 1962. Κατόρθωσε όμως να αφήσει "κληρονομιά" τη συνταγή του.