Η ευκολία είναι ότι αρκετά εδέσματα που συνοδεύουν ιδανικά το ούζο υπάρχουν έτοιμα (διάφορα τυριά, ελιές, αλίπαστα ψάρια, αβγοτάραχο, αλλαντικά κ.λπ.) και με δυο τρία δικά μας πιάτα και σαλατικά συμπληρώνουν το εδεσματολόγιο. Αν κάτι πρέπει να μας απασχολήσει είναι η ποικιλία των μεζέδων (όσο περισσότεροι, τόσο καλύτερα) και η ποιότητά τους. Το γευστικό ταίριασμα, επίσης, μια που ο έντονα αρωματικός χαρακτήρας του ούζου και το αλκοόλ απαιτούν μεζέδες με ανάλογη γευστική ένταση. Το αλμυρό, το όξινο, το πικάντικο, το τηγανητό, είναι η παρέα του. Η έκπληξη (δεν σερβίρουμε όλους τους μεζέδες ταυτόχρονα!), το απρόοπτο (μια δυσεύρετη λιχουδιά), το διαφορετικό, είναι μέσα στο πνεύμα. Αν θέλουμε εύκολα και απλά πράγματα, ετοιμάζουμε «ποικιλίες». Μια θαλασσινή ποικιλία μπορεί να περιέχει μια τηγανιά καλαμαράκια, γαύρο, αθερίνα, γαριδούλες, κροκέτες μπακαλιάρου, από δίπλα ταραμοσαλάτα, χταπόδι, αβγοτάραχο, γαύρο μαρινάτο, αντσούγιες, τσίρο, ταραμοσαλάτα. Τη διαφορά θα κάνουν όστρακα –ωμά, με λεμόνι ή αχνιστά–, αχινοσαλάτα, σαρδέλα, σουπιά ή καμιά ζαργάνα στη σχάρα. Μια ποικιλία κρεατικών οφείλει να έχει αλλαντικά με έντονη γεύση (σαλάμι αέρος, παστουρμά κ.λπ.), κεφτεδάκια, χωριάτικο λουκάνικο, λούζα, διάφορα τυριά (κεφαλοτύρι, λαδοτύρι, κοπανιστή, φέτα κ.λπ.) Πασπαρτού, τα ντολμαδάκια, η μελιτζανοσαλάτα, οι ελιές(must!), το τυρί σαγανάκι, ο ντάκος, η ψητή φέτα, ντοματοκεφτέδες (και όλοι οι κεφτέδες), τηγανητές πιπεριές, το αγγούρι με ξίδι και αλάτι, όλα τα τουρσιά... Επιπλέον ιδέες ακολουθούν…
