Ο όρος La Cocina Nikkei -η Κουζίνα Nikkei- επινοήθηκε από τον περουβιανό Rodolfo Hinostroza, ποιητή και συγγραφέα για το φαγητό, ήδη από τη δεκαετία του 1980 και περιγράφει έναν κλάδο της περουβιανής κουζίνας, αποτέλεσμα της ανάμιξης (fusion) γιαπωνέζικης και περουβιανής, σε μια καινούργια γαστρονομική πραγματικότητα, που συνδυάζει την αυστηρή τεχνική της γιαπωνέζικης κουζίνας με τα αρώματα, τα χρώματα και την παιγνιώδη διάθεση της περουβιάνικης κουζίνας.
Αν και αποτελεί σήμερα μια από τις καυτές τάσεις στην παγκόσμια γαστρονομική σκηνή, η κουζίνα Nikkei έχει ιστορία μακρά, που ξεκινάει γύρω τέλη του 18ου αιώνα, όταν η γιαπωνέζικη κυβέρνηση υπέγραψε σύμβαση με το Περού, που επέτρεπε σε όσους πολίτες ήθελαν, να μπορούν να δουλέψουν στις φυτείες ζαχαροκάλαμου. Εκατοντάδες Ιάπωνες ήλθαν τότε στο Περού ως μετανάστες και ενσωματώθηκαν τόσο καλά, που ακόμα κι όταν έληξαν οι διακρατικές συμβάσεις, προτίμησαν να μείνουν στο Περού και να ζήσουν εκεί. Για να τρώνε οι ίδιοι στην αρχή, άνοιξαν καντίνες και ταβερνούλες και άρχισαν να μαγειρεύουν συνδυάζοντας τα τοπικά φαγητά και τις περουβιανές πρώτες ύλες (καυτερές πιπεριές, πατάτες, καλαμπόκι), τα ψάρια και τα θαλασσινά που πρόσφερε άφθονα η περουβιάνικη ακτογραμμή –οι περουβιανοί προτιμούσαν κατ΄εξοχήν το κρέας, ακόμα και το ceviche διαμορφώθηκε με την επιρροή των γιαπωνέζων, με τις δικές τους κομψές και εκλεπτυσμένες τεχνικές μαγειρικής.
Από την πλευρά των μαγείρων
Οι ντόπιοι αγάπησαν αυτό το είδος του φαγητού και άρχισαν να συχνάζουν συστηματικά στα μαγαζιά των nikkei δηλαδή των μεταναστών "από την Ιαπωνία» (αυτό θα πει nikkei). Το 1958 άνοιξε το πρώτο εστιατόριο, το La Buena Muerte, που σερβίριζε φαγητά με γιαπωνέζικα και περουβιανά υλικά και ακολούθησαν και άλλα με την ίδια κουζίνα. Χρειάστηκαν άλλα 30 χρόνια, στις αρχές του 1990, για να έλθει η κουζίνα Nikkei στο διεθνές προσκήνιο με τον περουβιανό σεφ Gastón Acurio –που συνέβαλε σοβαρά στην αναμόρφωση και εξέλιξη της περουβιανής κουζίνας και τον γιαπωνέζο Nobu Matsuhisa (που ήταν nikkei και ο ίδιος), που έριξε περισσότερο το βάρος στη διαμόρφωση μιας New Style Japanese κουζίνας. Οι ίδιοι, έχουν δημιουργήσει μια αυτοκρατορία με περισσότερα από 40 εστιατόρια σε 13 διαφορετικές χώρες ο καθένας. Στη συνέχεια, ο Albert Adria, ο αδελφός του Ferran Adrià, με το εστιατόριο Pakta στη Βαρκελώνη, έφερε ακόμα πιο κοντά στους gourmet τη Nikkei κουζίνα, με πιάτα που έβαζαν το ζύγι πιο πολύ προς την περουβιάνικη –ισπανική μεριά. Είναι απολύτως δικαιολογημένος ο ενθουσιασμός που προκαλεί σε τόσο μεγάλη κλίμακα η κουζίνα Nikkei αφού από τη μια συγκεντρώνει τα καλύτερα από την κομψή και εκλεπτυσμένη κουζίνα της Ιαπωνίας και από την άλλη, την φρεσκάδα και την εκρηκτική περουβιανή γεύση, δημιουργώντας πιάτα εξωτικά μεν, κατανοητά δε ακόμα και για τους απαίδευτους ουρανίσκους. Όσον αφορά τους σεφ, η έλλειψη αυστηρών κανόνων προσφέρει άπειρες δυνατότητες πειραματισμού, χωρίς ορατό τέλος. Άλλωστε, η περουβιανή κουζίνα δεν περιλαμβάνει μόνο το ρεύμα Nikkei. Οι κατακτητές ισπανοί, οι μετανάστες (Κινέζοι και Ιταλοί, εκτός από τους Ιάπωνες) οι Αφρικανοί που ήλθαν ως δούλοι, όλοι έχουν αφήσει το διακριτό στίγμα τους σ' αυτή την κουζίνα –άλλωστε, έτσι γίνεται πάντα. Όλο αυτό το δυναμικό φαίνεται ότι συναρπάζει τους σεφ, που συνδιαλέγονται με τις γεύσεις σε έναν διεθνή διάλογο χωρίς ορατό τέλος, προς μεγάλη ευτυχία των γκουρμέ όλου του κόσμου...
Βασικό λεξικό της Nikkei κουζίνας
Ο συνδυασμός γιαπωνέζικων υλικών–κλειδιών, όπως η σόγια, το miso και τα θαλασσινά, με περουβιάνικα εμβληματικά τρόφιμα όπως οι πιπεριές (aji) και τα άπειρα είδη πατάτας της χώρας, δημιούργησε πιάτα Nikkei όπως το διάσημο black cod miso του Nobu Matsuhisa, το Tiradido, το ceviche με leche de tigre από κουμκουάτ, το nigiri σουπιάς με huacatay, το Kamikaze maki ή ΙΝΚΑ aki και πολλά άλλα. Το μικρό λεξικό που ετοιμάσαμε εξηγεί κάποια βασικά, που θα δείτε στους καταλόγους των Nikkei εστιατορίων της Αθήνας.
Γιαπωνέζικες συνεισφορές
shoyu: η γιαπωνέζικη σάλτσα σόγιας
miso: άρτυμα από πάστα φασολιών σόγιας που έχουν υποστεί ζύμωση
yuzu: εσπεριδοειδές με γεύση ανάμεσα στο λεμόνι και το λάιμ
Samuray Maki, Ιnka Maki, Kamikaze Maki: ρολάκια ρυζιού με γέμιση από ψάρι και λαχανικά τυλιγμένα σε φύκι nori ή σε σουσάμι
tiradito: πολύ λεπτές φέτες ψαριού ή θαλασσινών (σαν carpaccio) που σερβίρεται αμέσως μόλις κοπεί με χυμό λάιμ ή λεμονιού
Περουβιανές βάσεις
aji: πιπεριά
aji amarillio: καυτερή πιπεριά σε κίτρινο χρώμα που αλλάζει σε πορτοκαλί όταν ωριμάζει -το πιο χαρακτηριστικό υλικό της περουβιανής κουζίνας
aji amarillio sauce: σάλτσα από πάστα aji amarillio με μαγιονέζα, κρεμμύδια και ντομάτα
apa: πατάτα
batata: γλυκοπατάτα
yuca: (γιούκα) ή cassava (κασάβα) ή manioc (μανιόκα) μια ρίζα μακρουλή, σκούρα απ΄ εξω και άσπρη από μέσα, που μοιάζει στη γεύση και στην υφή με την πατάτα
ceviche: το πιο γνωστό πιάτo της περουβιάνικης κουζίνας, με ψάρια ή θαλασσινά κομμένα σε κυβάκια και μαριναρισμένα σε χυμό λάιμ, με ψιλοκομμένα κόκκινα κρεμμύδια και καυτερές πιπεριές.
leche de tigre (γάλα του τίγρη): το μείγμα από τη μαρινάτα του ceviche, των υγρών του ψαριού ή των θαλασσινών και γάλα, συνήθως εβαπορέ
anticuchos: σουβλάκια με κομματάκια από κρέας μαριναρισμένο σε σκόρδο –κύμινο –ξύδι. Όλα τα κρεατικά μπορούν να γίνουν anticuchos (σουβλάκια) αλλά τα πιο διάσημα είναι τα anticuchos de corazon, δηλαδή από μοσχαρίσια καρδιά
causa: κρύο πιάτο με καρυκευμένο πουρέ πατάτας σε στρώσεις με διάφορα υλικά ανάμεσα -τόνο, κοτόπουλο, αβγά, κλπ και σάλτσα aji amarillo
huancaina: πηχτή σάλτσα από άσπρο τυρί queso fresco (κάτι σαν τη δική μας φέτα), γάλα εβαπορέ και aji amarillo
lomo saltado: λεπτοκομμένο μοσχαρίσιο κρέας μαριναρισμένο σε σόγια και με ντομάτες, πιπεριές και κρεμμύδια, μαγειρεμένα με την τεχνική stir –fry στο wok. Σερβίρεται με τηγανητές πατάτες (περουβιανή επιρροή) και προέρχεται από τη chifa, την κινεζο -περουβιανή μαγειρική παράδοση.
cancha: ποπ κορν από τους σπόρους του γιγαντιαίου καλαμποκιού maiz chulpe
huacatay: γηγενές αρωματικό βότανο, βασικό για την περουβιανή κουζίνα, που μυρίζει κάπως σαν εστραγκόν.
Η ελληνική ματιά στην κουζίνα Nikkei
Εδώ και τρία χρόνια, Έλληνες επιχειρηματίες της εστίασης έβαλαν την κουζίνα Nikkei στη γαστρονομική σκηνή της πόλης και οι καλοφαγάδες Αθηναίοι ανταποκρίθηκαν με ενθουσιασμό στο ξακουστό γιαπωνεζο- περουβιάνικο "fusion". Οι Έλληνες σεφ που είναι «υπαίτιοι» για αυτό το θερμό ειδύλλιο, συζήτησαν μαζί μας την αντίληψη και την προσέγγισή τους σε ένα από τα πιο hot γαστρονομικά ρεύματα παγκοσμίως.
Δημήτρης Κατριβέσης
O σεφ Δημήτρης Κατριβέσης είναι ο εισηγητής της κουζίνας Nikkei στην Ελλάδα, ξεκινώντας πριν 3 χρόνια με το εστιατόριο Oozora. Εργάστηκε για 3 χρόνια στην Ελλάδα και μετά έφυγε στο εξωτερικό όπου εργάσθηκε στην Ιαπωνία, την Κίνα και την Αγγλία πριν βρεθεί το 2005 στην Ισπανία, στην κουζίνα του Ferran Adria όπου έγινε δεκτός αφού έστειλε περισσότερα από 500 (!) βιογραφικά…
Μετά το εστιατόριο Oozora, ανέλαβε το εστιατόριο Cinco με πολλά JSP στοιχεία ( γιαπωνεζο –ισπανικο –περουβιάνικη κουζίνα), όπου εισήγαγε και στοιχεία από την κουζίνα chifa (κινεζο –περουβιάνικη). Το καλοκαίρι, έτρεξε το «Mistura» στη Μύκονο και από το φθινόπωρο έχει αναλάβει τα εστιατόρια του ομίλου Kiku (Ψυχικό, Κολωνάκι, Μύκονος, σε λίγο και στο Λονδίνο) αλλά και ένα Pop up εστιατόριο που αναμένεται τους επόμενους μήνες στη Γλυφάδα.
-Είναι fusion η κουζίνα Nikkei;
-Είναι μια κουζίνα «απόσταγμα» της ένωσης της γαστρονομίας της Ιαπωνίας και του Περού. Ίσως θα ήταν πιο σωστό να τη λέγαμε fusion στην αρχή της. Τώρα όμως, 100 χρόνια μετά, η κουζίνα αυτή είναι πλέον πολύ «δουλεμένη». Τώρα, οι nikkei, οι γιαπωνέζοι μετανάστες στο Περού είναι περισσότερο Περουβιανοί παρά Γιαπωνέζοι, η κουζίνα αυτή έχει μπει στα σπίτια των Περουβιανών αλλά και στα γιαπωνέζικα σπίτια πίσω στην Ιαπωνία, άρα γιατί να τη θεωρήσουμε fusion; Ας πούμε καλύτερα πως η καρδιά της είναι Περού –οι πρώτες ύλες, το umami, ενώ η ανάμνηση, η νοσταλγία είναι γιαπωνέζικα στοιχεία.
-Μιλήσατε για τον καθοριστικό ρόλο των πρώτων υλών. Των περουβιανών πρώτων υλών. Είναι, λοιπόν, μια κουζίνα terroir;
- Αν θέλουμε να δούμε σοβαρά τα υλικά της περουβιανής κουζίνας, θα μιλήσουμε για περισσότερες από τις 5.000 ποικιλίες πατάτας και περισσότερα από 1.000 είδη καλαμποκιού, που κάνουν την περουβιάνικη κουζίνα να ταυτίζεται με την πρώτη της ύλη -δεν έχουν περίτεχνες τεχνικές στο Περού όπως στην Ιαπωνία. Από αυτήν την άποψη, έχει χαρακτήρα terroir. Σίγουρα, για να έχει το σεβίτσε ορίτζιναλ γεύση πρέπει να το φτιάξεις με aji (περουβιανή πιπεριά) αλλά μπορεί να αποδοθεί ικανοποιητικά και με πιπεριά τσούσκα. Γενικά, το πιο «υγιές» είναι η χρήση περουβιανών πρώτων υλών, και γενικότερα πρώτων υλών από Λατινική Αμερική. Αν δεν τις έχεις όμως όλες, αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορείς να φτιάξεις μια καλή Nikkei κουζίνα. Μπορεί όλες οι κουζίνες να χρειάζονται τα υλικά του τόπου που τις γέννησε για να αισθανθείς την ψυχή τους, ας μην ξεχνάμε πάντως, ότι εδώ έχουμε έναν γιαπωνεζο –περουβιάνικο γάμο. Το κλασικό περουβιάνικο σεβίτσε μαρινάρεται σε κρεμμύδι, κόλιανδρο, καυτερή πιπεριά (aji amariglo) και λάιμ και στη μαρινάτα προστίθεται το υγρό που έβγαλαν τα ψάρια ή τα θαλασσινά μαζί με γάλα εβαπορέ για να δημιουργηθεί η καυτερή σάλτσα «leche de tigre» (γάλα του τίγρη). Στη Nikkei απόδοσή του, προσθέτω dashi (αποξηραμένος τόνος -bonito), ρέβα (daikon –λευκό γιαπωνέζικο ραπανάκι) και τζίντζερ. Σήμερα, η κουζίνα Nikkei είναι κατά 60% Περού και κατά 40% γιαπωνέζικη.
-Στην Ελλάδα έχει μέλλον; Θα διαρκέσει;
-Στα σωστά χέρια και με τους σωστούς επιχειρηματίες, σίγουρα. Στο Χονγκ Kονγκ, στην Αυστραλία, σε ολόκληρη την Ευρώπη, στην Ιαπωνία ανοίγουν συνέχεια εστιατόρια Nikkei. Θα κρατήσει, διότι έδεσαν οι γεύσεις. Αυτό το είδος παίρνει τα καλύτερα στοιχεία από κάθε κουζίνα και τα μετασχηματίζει σε κάτι πιο δυνατό και ελκυστικό. Ακόμα και στην Ιαπωνία ανοίγουν εστιατόρια Nikkei..
-Τι είναι το JSP (Japan –Spain –Perou);
-Περιλαμβάνει πιάτα με στοιχεία, υλικά και τεχνικές από την Ιαπωνική, την Ισπανική και την Περουβιανή κουζίνα. Αυτό είχα κάνει στο εστιατόριο Cinco. Ας πούμε, το ισπανικό πιάτο Patatas Bravas, που είναι πατάτες βρασμένες και τηγανισμένες με καυτερή σάλτσα ντομάτας και μαγιονέζα. Έφτιαξα λοιπόν «Jucca bravas” όπου αντί για πατάτες χρησιμοποίησα jucca (μια ρίζα που μοιάζει με πατάτα), αντί για σάλτσα ντομάτα χρησιμοποίησα τσιμιντσούρι και βινεγκρέτ και τηγανητό αβγό και την ιαπωνική πινελιά εκπροσώπησε το μαύρο σκόρδο (αποτέλεσμα ζύμωσης του απλού σκόρδου). Άλλη συνταγή στο πνεύμα του JSP ήταν το Τατάκι από το μοσχάρι wagyu που το έφτιαξα με τεχνική tataki και το συνόδευσα με το περουβιανό dressing «aji amarillo” και τις ισπανικές πιπεριές Padros.
Ο Έλληνας καλοφαγάς, θα πρέπει να καταλάβει ότι γιαπωνέζικη κουζίνα δεν είναι μόνο sushi και tempura και η περουβιάνικη κουζίνα δεν είναι μόνο ceviche. Υπάρχουν και τα «anticuchos” δηλαδή ό,τι βάζεις στη σχάρα, σουβλάκια και άλλα ψητά με σάλτσα που έχει βάση το κύμινο, τη ρίγανη και το λάδι, υπάρχει και η causa, πουρές πατάτας γεμιστός. Είναι τόσο πολλά τα πιάτα και της γιαπωνέζικης και της περουβιανής κουζίνας (που μοιάζει αρκετά με τη δική μας) που ακόμα κι αν μαγείρευα κάθε μέρα και ένα διαφορετικό, δεν θα είχα προλάβει τα μαγειρέψω όλα μέχρι να πάρω σύνταξη!
Θάνος Στασινός
Ο σεφ Θάνος Στασινός, έχει εμπειρία σε διεθνείς κουζίνες (Ritz Carlton στην Ισπανία, Carlton στις Κάννες και Pacific Monte Carlo στο Μονακό, με τελευταία στάση το εστιατόριο «Pakta» των αδερφών Adria στη Βαρκελώνη) πριν αναλάβει το εστιατόριο «Nikkei» στο Κολωνάκι.
- Θα μακροημερεύσει η κουζίνα Nikkei ή πρόκειται για ένα περαστικό trend;
- Είναι μια κουζίνα με ιστορία 100 ετών στο Περού και ακμάζει σχεδόν σε ολόκληρο τον κόσμο τα τελευταία 25 χρόνια, από τότε που έκανε την αρχή ο Nobu Matchuhisa, ο οποίος είναι και ο ίδιος ένας nikkei. Ανοίγουν συνέχεια καινούργια εστιατόρια σε όλο τον κόσμο και μάλιστα φαίνεται πως και η αυτόνομη Περουβιανή κουζίνα, γίνεται μόδα αρκετά γρήγορα.
- Γιατί άργησε τόσο να επεκταθεί στην Ελλάδα, αν και ο Nobu είναι εδώ πάνω από 10 χρόνια;
-Να σας θυμίσω και το Pacific Monte Carlo στην Κηφισιά το 2009, αν και δεν θα 'λεγα πως αντιμετωπίσθηκε με θετικά vibes. Ίσως ήταν ακριβό, ίσως η κουζίνα θεωρήθηκε spooky για το κοινό τότε. Γενικά, όμως, νομίζω ότι είναι πολύ ισχυρό το ελληνικό γαστρονομικό υπόβαθρο και επομένως είναι δύσκολο να εισχωρήσει και κυρίως να γίνει αποδεκτό ένα άλλο γαστρονομικό ιδίωμα.
- Όμως, το sushi διαπρέπει στην Ελλάδα από το 1994...
- Η ύπαρξη όλων αυτών (sushi, Nikkei), οφείλεται σε κάποιους τολμηρούς επιχειρηματίες και κάποιους σεφ που ψάχτηκαν πολύ. Όσον αφορά τη Nikkei, κάποια στιγμή βεβαίως, εκτός από τον γιαπωνέζο Nobu μπήκε στο παιχνίδι και θρυλικός Ferran Adria και γνώρισε πιο ομαλά την κουζίνα Nikkei στην Ευρώπη.
- Τι σας αρέσει περισσότερο, η γιαπωνέζικη ή η περουβιάνικη πλευρά;
-Περού. Ψηφίζω Περού, μου αρέσει η γαστρονομική του φιλοσοφία, είναι πιο κοντά στη δική μας. Η ιαπωνική κουλτούρα μου φαίνεται κάπως απόμακρη.
- Θα λέγατε ότι η περουβιανή κουζίνα είναι terroir;
- Κάποια υλικά είναι αναντικατάστατα για να αποδώσεις τον χαρακτήρα της Περουβιανής κουζίνας και αναγκαστικά, οφείλεις να εισάγεις ένα μεγάλο τμήμα για να φτιάξεις κάτι όσο πιο κοντά γίνεται στο πρωτότυπο και όχι ένα κακέκτυπο. Οι πιπεριές, οι amarillo καυτερές και φρουτώδεις, οι rocoto, δροσερές, στρουμπουλές και κόκκινες, οι limo, πράσινες ή κόκκινες σαν τις δικές μας πιπεριές –κέρατο, αλλά σε μίνι εκδοχή. Οι πατάτες, οι purple viging, είναι οι μοβ, αυτές που ξέρουν οι περισσότεροι, οι πορτοκαλοκίτρινες olluco, η cassava, ένα είδος ρίζας, η yucca, ένα είδος αμυλούχας ρίζας που μοιάζει με την πατάτα, το καλαμπόκι. Κάποια άλλα υλικά, τα ψάρια για παράδειγμα, οι ντομάτες, τα σαλατικά, θα τα αναζητήσεις εδώ.
- Άρα, είναι μια ακριβή κουζίνα για την Ευρώπη.
- Δεν υπάρχουν ακριβά προϊόντα. Υπάρχει ακριβή διαχείριση υλικών.
- Πιστεύετε πως η κουζίνα Nikkei έχει μέλλον στην Ελλάδα;
-Όλες ο κουζίνα που εκφράζουν λαμπρούς πολιτισμούς έχουν μέλλον παντού, αν εκτελεσθούν σωστά και η κουζίνα Nikkei παντρεύει επιτυχημένα, δύο μεγάλους πολιτισμούς.
Γιάννης Μαρκαδάκης
Ξεκίνησε την καριέρα του από το εστιατόριο Sale e Pepe και η ενασχόλησή του με την κουζίνα Nikkei ξεκίνησε από το εστιατόριο Matsuhisa. Δούλεψε στο εξωτερικό 10 χρόνια –Νέα Υόρκη και Ντουμπάι και τώρα τρέχει το εστιατόριο Cinco, ενώ πρόκειται να αναλάβει και το μενού του Night Club –Food & Restaurant Villa Mercedes.
- Πιστεύετε στην εξέλιξη της Nikkei κουζίνας ή... αυτό ήταν και τελείωσε;
- Σαν σεφ, γοητεύομαι από τη γιαπωνέζικη πειθαρχία και την αυστηρότητα (άριστη πρώτη ύλη, εξαιρετική τεχνική, λιτότητα) σε συνδυασμό με την εκρηκτικότητα και την περουβιάνικη φρεσκάδα. Η κουζίνα Nikkei έχει μέλλον διότι ανταποκρίνεται στα σύγχρονα αιτήματα, και διατροφικά και σε επίπεδο life style. Αφενός, είναι μια υγιεινή κουζίνα με πολλά λαχανικά και αφετέρου, έχει πολύ μεγάλη ποικιλία, αφού έχει επηρεασθεί και από την ισπανική κουζίνα και από την κρεόλ και τη γιαπωνέζικη και την ιταλική. Ο σύγχρονος άνθρωπος, που θέλει να δοκιμάζει συνεχώς καινούργια πράγματα, βρίσκει στην κουζίνα Nikkei συνεχώς καινούργιες ικανοποιήσεις. Αλλά, πέρα από αυτό, έχει έναν πολύ ισχυρό πυρήνα. Για πρώτη φορά μια ξένη κουζίνα, η περουβιανή, κατόρθωσε να επηρεάσει την γιαπωνέζικη, που διατηρούνταν ανεπηρέαστη για εκατοντάδες χρόνια. Οι Γιαπωνέζοι δεν διανοούνταν να μαρινάρουν το ψάρι τους. Αλλά η επαφή τους με τα αρώματα, τα χρώματα, τη ζωντάνια της περουβιανής κουζίνας ήταν πολύ έντονη και έβαλε τη σφραγίδα της.
- Θεωρείτε ότι η κουζίνα Nikkei είναι μια fusion κουζίνα;
- Όχι. Είναι πολύς ο χρόνος που υπάρχει. Είναι πλέον οργανικό κομμάτι της περουβιανής κουζίνας.
- Γιατί υπάρχει τόσος ενθουσιασμός γύρω από την κουζίνα Nikkei;
- Είναι απολαυστικές οι γεύσεις, έχουν εξωτικό χαρακτήρα αλλά είναι και αρκετά κοντά στα ελληνικά γούστα. Η πραγματικότητα, πάντως, είναι ότι στην Ελλάδα, είμαστε απλώς καλοί πρεσβευτές της κουζίνας Nikkei. Δεν μαγειρεύουμε ακριβώς, δεν μπορούμε να μαγειρέψουμε ακριβώς αυτήν την τόσο πολύπλοκη και ωραία κουζίνα, και αυτό, λόγω της έλλειψης, της δυσκολίας να προμηθευόμαστε φρέσκα τα αυθεντικά υλικά. Εμείς εισάγουμε τυριά, αλλαντικά, πιπεριές και huacatay...
