Κάτι η απωθητική της όψη, κάτι το ότι δεν εμφανίζεται συχνά στην παραδοσιακή μας μαγειρική, όπου χρησιμοποιεί περισσότερο το σέλινο, η σελινόριζα δεν είχε μπει μέχρι πρότινος ιδιαίτερα στην κουζίνα μας. Ευτυχώς, τα τελευταία χρόνια, ανακαλύπτουμε όλο και περισσότερο την ευγενική και φίνα γεύση της και τους πολλούς τρόπους να την απολαύσουμε. Η σελινόριζα γίνεται ένα πρωτότυπο και πολύ γευστικό ορεκτικό, συνοδευτικό ή σαλατικό, σχετικά εύκολα. Οι χρήσεις της μοιάζουν με της πατάτας. Αγοράζοντάς την, θα υπολογίσουμε ότι με το καθάρισμα μειώνεται αρκετά η ποσότητά της.
Πώς χρησιμοποιούμε τη σελινόριζα; Την τρίβουμε σε νόστιμες σαλάτες, ωμή ή ελαφρά ζεματισμένη (ονομαστή η γαλλική ρεμουλάντ, που τη συνδυάζει με μαγιονέζα). Τη φτιάχνουμε πουρέ, για να συνοδέψουμε κρεατικά ή ψαρικά, αφού ταιριάζει εξαιρετικά και με τα δύο. Ψητή στο φούρνο ή σοταρισμένη, σκέτη ή με άλλα λαχανικά είναι, επίσης, εξαιρετικό συνοδευτικό. Γίνεται μια εύκολη και γευστική βελούδινη σούπα. Μπαίνει σε μαγειρευτά, ιδιαίτερα στο χοιρινό, μαγειρεμένο με κρασί, ενώ δένει όμορφα και με το αβγολέμονο του φρικασέ. Γκρατινάρεται στο φούρνο, με τυριά (της ταιριάζει ιδιαίτερα το ροκφόρ) ή μπαίνει σε τάρτες, πάλι με τυριά και ένα μείγμα αβγών. Αντικαθιστά το σέλινο σε όλα τα φαγητά, όταν θέλουμε πιο ήπια και γλυκιά γεύση και μυρωδιά.
Πώς την καθαρίζουμε; Ίσως ένας λόγος, που πολλοί αποφεύγουν τη σελινόριζα, είναι το θέμα "καθάρισμα", που, τελικά, δεν είναι και τόσο δύσκολο. Μη δοκιμάσετε να την καθαρίσετε σαν την πατάτα, γιατί θα παιδευτείτε. Την ακουμπάμε σταθερά σ' ένα ξύλο κοπής και μ' ένα κοφτερό, μεγάλο μαχαίρι κόβουμε κομμάτι- κομμάτι τη φλούδα της κάθετα, προσπαθώντας να αφαιρούμε μόνο τη σάρκα που χρειάζεται. Κατόπιν, την περνάμε αμέσως με λεμόνι, εκτός αν τη ζεματίσουμε, γιατί μαυρίζει στην επαφή της με το οξυγόνο.
Ας δοκιμάσουμε, λοιπόν, τη σελινόριζα.
