Ποιός δεν λαχταράει ένα πιάτο με φρέσκο ζυμαρικό τα κρύα βράδυα του χειμώνα…Το πιο ζηλευτό πιάτο της ιταλικής τρατορίας είναι πιο εύκολο και προσιτό απ' ότι πιστεύουν πολλοί και μάλιστα βγαλμένο από την ελληνική παράδοση. Ενα γρήγορο ζύμωμα, λίγη αναμονή και κατόπιν βράσιμο: με λυωμένο βούτυρο και το τυρί που μας αρέσει, δεν παίζονται…Απόδειξη, τα φρέσκα στριφτάρια που άρχισαν τελευταία να κάνουν καριέρα σε μοδάτα εστιατόρια, ανοίγοντας το δρόμο για τα παραδοσιακά μας ζυμαρικά. Από τη βαθειά αρχαιότητα, το ένωμα του αλευριού με νερό και λίγο ή καθόλου λάδι δημιουργούσε ένα εύκολο, προσιτό και χορταστικό φαγητό για όλη την οικογένεια. Οι βασικές κατηγορίες είναι με ή χωρίς αβγά. Καθοριστικό συστατικό, το αλεύρι από σκληρό σιτάρι, από την ποιότητα του οποίου εξαρτάται η επιτυχία στην υφή και στη γεύση του ζυμαρικού (μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ολικής άλεσης). Θα φτιάξουμε μια ζύμη καλοζυμωμένη, ελαστική και μάλλον σφιχτή. Το σχήμα του ζυμαρικού έχει σχέση με την παράδοση κάθε τόπου και δεν παίζει καθοριστικό ρόλο, συχνά μάλιστα αρκετά ταυτίζονται. Τα ζυμαρικά που θα φτιάξετε μπορούν να καταναλωθούν φρέσκα, όπως σας τα προτείνουμε ή να στεγνώσουν για αρκετές μέρες και να διατηρηθούν κατόπιν για πολύν καιρό, με άλλο γευστικό αποτέλεσμα. Τα φρέσκα ζυμαρικά είναι και η ιδανική συνοδεία "χωριάτικων" πιάτων με κόκκινη σάλτσα, όπως ο κόκκορας και το κατσικάκι. Το άμεσο και εύκολο σερβίρισμά τους γίνεται με τριμμένο τυρί -συνήθως μυζήθρα- και λυωμένο ή "καμμένο" φρέσκο βούτυρο -δεν είπε κανείς ότι είναι πιάτο διαίτης. Το πιό ενδιαφέρον είναι με τοπικά τυριά: κασιώτικες μακαρούνες με σιτάκα, που λειτουργεί περίπου σαν την κρέμα γάλακτος (όπως και άλλα φρέσκα μαλακά τυριά), ματσάτα με γυλωμένη μανούρα Φολεγάνδρου, στριφτάρια κρητικά ή μαγκίρι με ξερό ανθότυρο. Επί το έργον…
