Ένα από τα πιο ισχυρά αντιοξειδωτικά είναι το αγαπημένο μας ρόδι. Αγαπημένο σίγουρα, όχι όμως και χρήσιμο για όλους. Δεν ξέρω αν ανήκετε στην κατηγορία εκείνων που μπαίνουν στον πειρασμό να αγοράσουν το όμορφο φρούτο και κατόπιν το εγκαταλείπουν στη φρουτιέρα για μήνες, δίκην διακοσμητικού, για να σαπίσει αργά… Κι όμως, δεν είναι καθόλου δύσκολο να επωφεληθούμε της γεύσης και της διατροφικής του αξίας. Το πιο εύκολο είναι να το κόψουμε στη μέση και να το στύψουμε όπως ένα πορτοκάλι, για να πάρουμε τον πολύτιμο χυμό του. Τον πίνουμε όπως είναι ή τον χρησιμοποιούμε στη μαγειρική, όπως θα δείτε στις συνταγές που ακολουθούν. Διαφορετικά, θα πάρουμε τα σπόρια του, κάτι που αρχικά δείχνει μπελαλίδικο και χρειάζεται προσοχή για τους λεκέδες από τον χυμό που θα πεταχτεί. Υπάρχει, όμως, τρόπος να το κάνουμε εύκολα και ακίνδυνα: κόβουμε το ρόδι στη μέση οριζοντίως και το βυθίζουμε σ' ένα μεγάλο μπολ με νερό. Κατόπιν, βυθίζουμε τα χέρια μας στο μπολ και το κόβουμε σε κομμάτια -πάντα βυθισμένο, ξεκολλώντας συγχρόνως με τα δάχτυλα τα σπόρια. Οι χυμοί θα πέσουν στο νερό, οι μεμβράνες θα επιπλεύσουν και τελικά θα μείνουν τα καθαρά σπόρια που θα στραγγίξουμε. Ούτε γάτα ούτε ζημιά! Η πιο κοινή χρήση του είναι σε πράσινες σαλάτες, αλλά ταιριάζει πολύ και σε πιάτα κρεατικών, κοτόπουλου, κυνηγιού. Φτάχνει εξαιρετικές γλυκόξινες σάλτσες με χαρακτηριστικό άρωμα και γεύση. Το διαλέγουμε σχετικά βαρύ, με άψογη φλούδα και ωραίο χρώμα, που διαφέρει ανάλογα με την ποικιλία από ανοιχτό ροδί μέχρι σκούρο ρουμπινί. Το διατηρούμε αρκετές μέρες εκτός ψυγείου, αρκετούς μήνες στη θήκη των φρούτων του ψυγείου, ενώ οι σπόροι διατηρούνται μια χαρά σε σακουλάκι στην κατάψυξη.
