Σε ολόκληρη τη Μεσόγειο τα όσπρια διαπρέπουν πρωταγωνιστικά στη χειμωνιάτικη κουζίνα και κάθε χώρα έχει το δικό της εμβληματικό πιάτο –στη Βόρεια Αφρική τη σούπα οσπρίων Χαρίρα, στην Ιταλία τη σούπα με όσπρια και ζυμαρικά μινεστρόνε, στην Ισπανία το Cocido, ένα μαγειρευτό με χοιρινό, ρεβίθια και λαχανικά , το χούμους στο Λίβανο, στην Αίγυπτο τις φαλάφελ, στην Ελλάδα, φυσικά, την κλασική και κοσμαγάπητη φασολάδα, κλπ. Μια τέλεια σχεδόν, υγιεινή τροφή, τα όσπρια περιέχουν άφθονες φυτικές πρωτεΐνες, πολλούς υδατάνθρακες, φυτικές ίνες, βιταμίνες, σίδηρο και φολικό οξύ και μηδενικά (ή ελάχιστα) ποσοστά λιπαρών και χοληστερόλης. Ένας βασικός κανόνας για το επιτυχημένο μαγείρεμά τους, είναι να τα μουσκεύουμε μια ολόκληρη νύχτα πριν τα μαγειρέψουμε (εξαιρείται η φακή και τα μπιζέλια που δεν είναι ολόκληρα) και ένας άλλος κανόνας είναι να τα αλατίζουμε στο τέλος του μαγειρέματος, διότι εάν ρίξουμε αλάτι από την αρχή, η φλούδα τους σκληραίνει και παραμένουν σκληρά, όσο κι αν τα βράσουμε. Καλή γευστική «παρέα» για τα όσπρια είναι το σκόρδο, το κρεμμύδι η ρίγανη ή το θυμάρι, το δενδρολίβανο, το κύμινο, ο κόλιανδρος, το κάρι. Όξινα υλικά, όπως η ντομάτα, το ξύδι, το λεμόνι, είναι καλύτερα να τα προσθέτουμε στο τέλος του μαγειρέματος, όταν έχουν ήδη μαλακώσει. Τέλος, είναι καλύτερο να αποφεύγουμε την προσθήκη σόδας. Χαλάει τη γεύση τους και τα κάνει δύσπεπτα.
