Δεν είναι μόνο τα συνηθισμένα κλασικά σουβλάκια –με την πιτούλα, την ντοματούλα και το τζατζικάκι τους, που αποτελούν το εθνικό μας γαστρονομικό (και ψυχολογικό) καταφύγιο. Τα σουβλατζίδικα που πολλαπλασιάζονται τα τελευταία χρόνια και δείχνουν έντονο ανταγωνισμό για την κατάκτηση ενός κοινού που διψάει για το διαφορετικό και το καινούργιο, έχουν βάλει στην ατζέντα ακριβά κρεατικά (έως και «πολυτελή» όπως το μοσχαρίσιο angus) ενώ έχουν επιστρατεύσει ευρηματικές σαλτσούλες και μαρινάδες, που δεν θα σκεφτόμαστε εύκολα να τα ταιριάξουμε με τα σουβλάκια. Όλη αυτή η ιστορία μεταφέρεται πολύ εύκολα και στο σπίτι, χωρίς κάρβουνα και θράκα, με μοναδικό εξοπλισμό το γκριλ του φούρνου ή ακόμα και μια τοστιέρα και με συνταγές λιγότερο ή περισσότερο πρωτότυπες, που δεν προσθέτουν στην αναμφισβήτητη νοστιμιά του ψημένου κρέατος. Σαλάτες και πατάτες, κρασί, μπύρες, ούζο και τσίπουρο στα πέριξ και ιδού μια ξεχωριστή εμπειρία με το τίποτα, στην καθημερινή ή γιορταστική μας πραγματικότητα.
