Τι άλλο με καρπούζι;

Απόλυτο φετίχ του ελληνικού καλοκαιριού, το καρπούζι τρώγεται στη χώρα μας κυρίως σκέτο -και δικαίως: είναι αρωματικό, δροσερό, γλυκό, τραγανό, λάγνο και γενικά υπέροχο. Πολλοί, το τρώνε μαζί με τυρί φέτα και κάπου εδώ τελειώνει η συμμετοχή του στην παραδοσιακή ελληνική κουζίνα, είτε ως γλυκό είτε ως φαγητό. Παρ΄όλα αυτά, έχει ενδιαφέρον να το δοκιμάσουμε και σε πιο έντεχνες μαγειρικές επιλογές, αφού προσθέτει ελαφράδα και αρώματα που δεν περιμένουμε, ακόμα και δίπλα σε κλασικά φαγητά, όπως το ψητό κοτόπουλο ή τα μπιφτεκάκια στο φούρνο, ενώ είναι σταθερή αξία σαν δροσερό ποτό ή σαν γρανίτα. Στην περίπτωση που φοβόμαστε μην μας βγει «μάπα το καρπούζι», η πείρα έχει αποδείξει πως υπάρχουν κάποια κριτήρια για να κάνουμε τη σωστή επιλογή:
*Διαλέγουμε ένα σφιχτό συμμετρικό καρπούζι, χωρίς γδαρσίματα, βαθουλώματα και αποχρωματισμούς.

*Το «ζυγίζουμε» στα χέρια μας. Πρέπει να είναι βαρύ για το μέγεθός του, αφού αποτελείται κατά 92% από νερό.

*Το γυρίζουμε ανάποδα και ελέγχουμε την κηλίδα που βρίσκεται στη βάση του. Αν είναι ασπροκίτρινη, το καρπούζι είναι ώριμο. Αν είναι λευκή ή ασπροπράσινη είναι ακόμα άγουρο.

*Γρατζουνίζουμε τη φλούδα με το νύχι του αντίχειρα. Εάν ξεφλουδίζεται εύκολα, αποκαλύπτοντας το λευκό μέρος της φλούδας, είναι ώριμο. Αν είναι άγουρο, η γρατζουνιά αφήνει απλώς μία σκούρα γραμμή.

*Αλλά το μεγάλο μυστικό για να διαλέξουμε ένα ώριμο καρπούζι, βρίσκεται στον ήχο που κάνει όταν το χτυπάμε. Οι γνώστες υποστηρίζουν ότι το ώριμο καρπούζι παράγει έναν θαμπό, «κούφιο» ήχο. Εάν είναι άγουρο, ο ήχος θα είναι μεταλλικός. Με άλλα λόγια, το ώριμο καρπούζι προτιμάει τα «μπάσα» ενώ το άγουρο τα «πρίμα»…

Συνταγές ειδικά για γλυκά με καρπούζι θα βρείτε και εδώ.