Αν ζούσαμε σε πιο παλιές εποχές, και ξεκινώντας από τέλη Αυγούστου και μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου, τα μεγάλα περάσματα των ορτυκιών στο μεταναστευτικό δρόμο τους για πιο θερμά κλίματα θα έφερναν στις ειδικές αγορές ορτύκια -θηράματα από τους κυνηγούς. Οι καιροί όμως έχουν αλλάξει και τουλάχιστον στα αστικά κέντρα, τα ορτύκια που φθάνουν στο πιάτο μας είναι ορτύκια εκτροφής. Με πιο μαλακό κρέας από το άγριο ορτύκι, μοιάζει κάπως με κοτόπουλο, είναι όμως πιο σφιχτό και ελαφρώς πιο σκούρο και διατηρεί ακόμα αναγνωρίσιμα ίχνη από το ιδιαίτερο άρωμά του.
Το πιο ενδιαφέρον κομμάτι του ορτυκιού είναι βέβαια το στήθος του -παχουλό με το περισσότερο κρέας- και αμέσως μετά το μπουτάκια του, γερή μπουκίτσα με πεντανόστιμο κρέας. Το ορτύκι μαγειρεύεται με όλους τους τρόπους, ακόμα και ολόκληρο τηγανητό μπορείς να το φτιάξεις αν το βράσεις πρώτα μέχρι να μαλακώσει αρκετά, το πανάρεις και το τηγανίσεις σε φριτέζα. Μόνο βραστό δεν γίνεται ή εγώ τουλάχιστον δεν το έχω δοκιμάσει έτσι και δεν το έχω δει σε κάποια συνταγή. Συνήθως, τα ορτύκια εκτροφής δεν χρειάζονται κάποια προετοιμασία πριν τα μαγειρέψουμε. Αν όμως νιώθουμε ότι χρειαζόμαστε κάποια έξτρα γεύση, ένα γρήγορο μαρινάρισμα γύρω στα 15 -30 λεπτά σε ελαιόλαδο, σκόρδο και φασκόμηλο ή δεντρολίβανο, θα τα ωφελήσει ικανοποιητικά.
