Για να λέμε το σωστό, το θήραμα είναι ένα άγριο ζώο, δηλαδή ένα ζώο, που ζει στη φύση χωρίς να το εκτρέφει ο άνθρωπος, φτερωτό ή τριχωτό και το οποίο έρχεται στο τραπέζι μας ως εκλεκτό έδεσμα (κυνήγι), ύστερα από την πετυχημένη βολή κάποιου κυνηγού. Τιμής ένεκεν, λοιπόν, προς μια δραστηριότητα, που έθρεψε τους ανθρώπους για κάποιες χιλιάδες χρόνια (και σήμερα, κατά την άποψή μας, χρήζει σοβαρής επανεξέτασης) και οι συνταγές που ακολουθούν. Αν και σε ποσοστό 95% τα πάλαι ποτέ θηράματα είναι εκτροφής, ελληνικά ή ξένα, και όχι αποτέλεσμα κάποιου άσσου της σκοποβολής, έχουν χαρακτηριστική γεύση και ιδιαιτέρως τα τριχωτά θηράματα, έντονο άρωμα. Το “κυνήγι”, λοιπόν, που βρίσκουμε στις αγορές, φρέσκο ή κατεψυγμένο, ντόπιο ή εισαγωγής, είναι κυρίως αγριογούρουνο, αλλά και ελάφι, ζαρκάδι και λαγός, αγριοκούνελα, όπως επίσης και πάπια, χήνα, φραγκόκοτα, πέρδικα, φασιανός, ορτύκια. Για το τριχωτό κυνήγι, το μαρινάρισμα είναι απαραίτητο, ενώ συχνά τα θηράματα μαγειρεύονται με φρούτα, συνοδεύονται από τσάτνεϊ και γενικά, στην ευρωπαϊκή κουζίνα, κάνουν ζευγαράκι με τις γλυκόξινες γεύσεις Η ελληνική κουζίνα βάζει το στιφάδο σε πρώτο πλάνο και εκτιμά ιδιαιτέρως την ντομάτα, τη δάφνη και το δεντρολίβανο για το μαγείρεμά τους. Οι συνταγές που σας δίνουμε, προτιμούν τα λαχανικά και είναι ελαφριές και αρωματικές.
