Το περίφημο καρναβάλι της Νέας Ορλεάνης αποτελεί κληρονομιά των Γάλλων αποίκων από τον 18ο αιώνα και συναγωνίζεται εκείνο του Ρίο σε πλούτο εκδηλώσεων, ατμόσφαιρα, κέφι και κόσμο, όλα υπό τους ήχους της αξεπέραστης μουσικής παράδοσης της πόλης. Χιλιάδες κόσμος γεμίζει τους δρόμους και τα κοστούμια ξεπερνούν κάθε φαντασία. Η παρέλαση περιλαμβάνει εντυπωσιακά άρματα που συχνά έχουν την υπογραφή γνωστών καλλιτεχνών, ενώ οι ομάδες που συμμετέχουν, τα περίφημα «krewes», ετοιμάζονται μήνες νωρίτερα.
Η ημέρα της αποκορύφωσης διατήρησε τη γαλλική ονομασία Mardi Gras και μαζί διάφορα έθιμα που φυσικά, επηρέασαν και τη γαστρονομία: το γλυκό της αποκριάς, το περίφημο Kings Cake, είναι παραλλαγή της Galette des Rois, έχει σχήμα στεφανιού και γκλάσο στα τρία χρώματα του καρναβαλιού: το μωβ, το πράσινο και το χρυσαφί, που συμβολίζουν αντίστοιχα τη δικαιοσύνη, την πίστη και την εξουσία. Μέσα, είναι κρυμμένος ένας πλαστικός Χριστούλης και όποιος τον βρει γίνεται ο King ή η Queen της ημέρας… Εκείνες τις μέρες σερβίρεται πολύ η jambalaya, εμβληματικό φαγητό της Λουιζιάνα που θυμίζει paella. Στα bars πάλι, σερβίρονται τόνοι Sazerac, ενώ ανάλογη κατανάλωση έχει και το επίσης κλασικό Hurricane.
Τα δυο πρόσωπα της τοπικής κουζίνας
Η κουζίνα της Λουιζιάνα έχει δύο πρόσωπα: η Cajun είναι η πιο ρουστίκ και «λαϊκή», με σαφείς ρίζες από τη γαλλική επαρχία ενώ η Créole είναι η πιο σοφιστικέ και ραφιναρισμένη κουζίνα των πόλεων, με πολυεθνικές επιρροές από μετανάστες πολλών εθνικοτήτων. Κουζίνα-γέννημα της γαστρονομικής κουλτούρας των Γάλλων και Ισπανών κατακτητών, σε συνδυασμό με την παράδοση των ιθαγενών, αφρικανικές επιδράσεις και βέβαια, τα ιδιαίτερα υλικά της ελώδους περιοχής. Μπαχάρια και εξωτικά υλικά κρατούν κεντρικό ρόλο, καθώς η Νέα Ορλεάνη ήταν σταθμός του εμπορίου με τις Αντίλλες και το Μεξικό.
Το σέλερι, οι πιπεριές και το κρεμμύδι ονομάζονται η «Αγία Τριάδα» (Holy Trinity) αυτής της κουζίνας, καθώς μπαίνουν παντού. Σύνθετα πιάτα, πλούσιες σάλτσες, μπαχαρικά, αναπάντεχοι συνδυασμοί κρεατικών και θαλασσινών, διαμορφώνουν μια εντελώς ξεχωριστή κουζίνα, που μπορεί να φαίνεται ξεπερασμένη με τις σύγχρονες τάσεις, δεν παύει όμως να αποτελεί ένα ταξίδι σε τόπο και χρόνο, και γι’ αυτό ακριβώς να γοητεύει.
Το μενού
Τρία πιάτα κι ένα κοκτέιλ θα μας ταξιδέψουν ως τη Νέα Ορλεάνη και δεν θα ήταν άσχημη ιδέα να συνοδέψετε το γεύμα με παραδοσιακή New Orleans jazz ή αλλιώς dixieland, ακριβώς σαν να τρώτε σε ένα εστιατόριο εκεί, εν μέσω καρναβαλιού…
Γαρίδες Créole: Ενώνουν γαλλική, ισπανική και αφρικάνικη παράδοση σ΄ ένα πλούσιο, πικάντικο πιάτο στο οποίο δίνει τον τόνο η «Αγία Τριάδα» των υλικών της Λουιζιάνα, κρεμμύδι, σέλερι και πιπεριά. Η συμμετοχή πιπεριού καγιέν είναι υποχρεωτική, απλά βάζετε όσο αντέχετε. Σερβίρεται με ρύζι, αν όμως υπάρχει στο τραπέζι και jambalaya μπορεί να παραληφθεί.
Jambalaya: Η jambalaya είναι πιάτο “της μοιρασιάς”, που στέκεται μόνο του στο τραπέζι, πλουμιστό, ιντριγκαδόρικο και άκρως παρεΐστικο. Είναι πιάτο σύνθετο, παρόμοιο με την ισπανική paella, και ήρθε στη Λουιζιάνα με τους Ισπανούς κατακτητές, τον 19ο αιώνα. Μια διαφορά είναι ότι στη θέση του σαφράν μπαίνει πιπέρι καγιέν, βασικό υλικό της κουζίνας cajun. Η jambalaya έχει πάντα ρύζι, κρεμμύδι, ένα αλλαντικό, πιπεριά, μπαχαρικά και από εκεί και πέρα μπορεί να συμμετέχει κάθε είδους κρεατικό ή θαλασσινό. Συνήθως γίνεται με κοτόπουλο και λουκάνικο ή χοιρινές κοτολέτες, καραβίδες (αφθονούν στη Ν. Ορλεάνη) και γαρίδες. Όπως και στην paella, συχνά συνδυάζει κρεατικό με κάποιο θαλασσινό.
Bananas Foster: Θρυλικό επιδόρπιο που λάνσαρε αρχές των 50’s το εστιατόριο Brennan’s της Ν. Ορλεάνης, με βάση τις μπανάνες, που έφταναν τότε σε αφθονία από την Αφρική. Καραμελωμένες σε βούτυρο και μαύρη ζάχαρη μπανάνες μέσα σε σκούρο ρούμι, θεϊκό! Ναι, θα πρέπει να “ανάψετε” το ρούμι, αλλά με λίγη προσοχή δεν είναι και τόσο δύσκολο. Απλό και υπέροχο, είτε σκέτο είτε επάνω σε παγωτό βανίλια, για πιο ολοκληρωμένο γλυκό.
Sazerac Cocktail: Θεωρείται το πρώτο κοκτέιλ στην αμερικάνικη ιστορία καθώς δημιουργήθηκε γύρω στο 1850, αρχικά με το κονιάκ της φίρμας Sazerac, ενώ λίγο αργότερα, όταν το κονιάκ έγινε δυσεύρετο λόγω της φυλλοξήρας, αντικαταστάθηκε με rye whisky που παραμένει μέχρι σήμερα στη συνταγή. Άλλωστε, και τα περίφημα Peychaud's bitters που περιέχει, ήταν δημιουργία του ομώνυμου τοπικού φαρμακοτρίφτη. Old fashioned και κλασικό, όπως και το ποτήρι του!
