Διάβασα με περίσσεια προσοχή ένα άρθρο στο Αθηνόραμα για το τρίτο αστέρι στον σεφ René Redzepi στην Σκανδιναβική έκδοση του κόκκινου οδηγού. Φυσικά και δεν θα διαφωνήσω σε μια εποχή που η Κρήνη (Ουρητήριο) του Duchmp και η κονσέρβα του Warhol θεωρούνται έργα σταθμοί που χαρακτηρίζουν την εξέλιξη της τέχνης (και της αισθητικής θα έλεγα) στον 20ο αιώνα. Κατά συνέπεια γιατί να μην θεωρείται και ότι ο Retzepi αξίζει ένα ξεχωριστό ταξίδι για την εξαιρετική του κουζίνα. Όμως....
Επειδή με βάση το θόρυβο που γίνεται για τη νέα μεγάλη αποκάλυψη που ακούει στο όνομα Σκανδιναβική κουζίνα και ο Κόκκινος Οδηγός με αυτή την βράβευση την καθαγιάζει θα παρατηρήσω τα εξής. Αν κάποια γηραιά Σκανδιναβή δοκιμάσει τα εν λόγω πιάτα η πιθανότητα να αναγνωρίσει κάτι από την όποια τοπική γευστική παράδοση είναι κάτω και από μηδενική. Άρα ουδεμία σχέση έχει το φαγητό του Redzepi με την εν λόγω παράδοση.
Δεν θα δυσκολευτώ βέβαια να συμφωνήσω ότι η δουλειά του εν λόγω σεφ είναι αξιόλογη (ερευνητικά κρινόμενη) και ως εξ αυτού δικαιούται άλλη μία διάκριση. Παράλληλα, όμως, θα τονίσω ότι το κόκκινο βιβλιαράκι απευθύνεται σε εκατομμύρια κοινούς θνητούς, οι οποίοι δεν μπόρεσαν να καταλάβουν γιατί οι κρήνη του Duchamp ή οι επαναστατικές γευστικές προσεγγίσεις του Adria άξιζαν ένα ξεχωριστό ταξίδι ή επίσκεψη και επ’ αυτού έχω την ίδια αντίληψη. Έτσι, η βράβευση αυτή χωρίς διευκρίνιση για το τι αφορά μάλλον αποπροσανατολίζει το κοινό που αγαπά το πολύ καλό φαγητό χωρίς όμως να έχει τις απαραίτητες γνώσεις που του επιτρέπουν να αναγνωρίζει και να αξιολογεί προσεγγίσεις αυτού του είδους.
Συνοπτικά, με τη βράβευση αυτή η μεγάλη πλειοψηφία των φίλων της υψηλής γαστρονομίας εξαπατάται και παράλληλα η βράβευση απογοητεύει τους περισσότερους που ξοδεύουν ένα σεβαστό ποσό για να ζήσουν την απόλυτη αυτή εμπειρία. Έχω ήδη αρκετά σχόλια από φίλους και επαγγελματίες που είχαν την περιέργεια και τόλμησαν.
Φυσικά, ούτε κατά διάνοια, δεν διεκδικώ το αλάνθαστο διατυπώνω την ταπεινή μου άποψη και ευχαρίστως θα διάβαζα τον αντίλογο.
