«Μία ζωή θυμάμαι τον εαυτό μου μέσα σε ένα ζαχαροπλαστείο. Από πολύ μικρή, ατελείωτα παιχνίδια πίσω από τις βιτρίνες του, μέσα στο εργαστήριο, όταν πια έκλειναν οι φούρνοι και οι μηχανές, τρύπωνα και ανακάλυπτα τις πρώτες ύλες, χάζευα τα τεράστια για μένα “κουζινικά” και έβαζα στόχο, όταν ψηλώσω αρκετά ώστε να φτάνω τον πάγκο, να φτιάχνω και εγώ εδώ γλυκά. Μεγαλώνοντας και δουλεύοντας μέσα στην οικογενειακή επιχείρηση, οι ώρες και η δυσκολία της δουλειάς με έκαναν να απορρίψω αρχικά την ζαχαροπλαστική. Σπούδασα στην Γεωπονική σχολή της Θεσσαλονίκης, αλλά όπως φαίνεται, το μικρόβιο και η αγάπη για την ζαχαροπλαστική είχαν ήδη ριζώσει μέσα μου. Κάπως έτσι, ήρθε και το “Αrmenonville” και η απόφαση με την Έλενα, να ανοίξουμε ένα ζαχαροπλαστείο, που να φτιάχνουμε μόνο Αρμενοβίλ – το αγαπημένο μας γλυκό από μικρές…». Ένα γλυκό που, όπως μας λέει η Ευγενία, σερβιριζόταν στα παλιά καλά ζαχαροπλαστεία της Θεσσαλονίκης, αλλά, λόγω της δυσκολίας του, άρχισε είτε να απλοποιείται, είτε να εξαφανίζεται σιγά - σιγά από τις βιτρίνες των ζαχαροπλαστείων.
Δημοφιλές γλυκό της τότε πολυπολιτισμικής Θεσσαλονίκης, με καταβολές από την Πόλη και γαλλικές επιρροές, το «αρμενοβίλ» έχει βάση την κρέμα και το καβουρντισμένο αμύγδαλο, αγκαλιασμένο από μια τραγανή, μαστιχωτή βάση. Μέχρι και την τελευταία μέρα λειτουργίας του ζαχαροπλαστείου της οικογένειας της Ευγενίας Καλατζή, ήταν από τις διάσημες σπεσιαλιτέ του, με την κρυφή συνταγή να περνά από γενιά σε γενιά. Έτσι, πέρασε και χέρια της Ευγενίας, που πήρε την απόφαση να του δώσει ξανά τον πρωταγωνιστικό ρόλο που του αξίζει, γεννώντας μια ακόμα επιτυχημένη επιχείρηση που έχει πίσω της γυναίκες: το «Armenonville» (Μητροπόλεως 102, Θεσσαλονίκη, 2310525112), ένα θεματικό ζαχαροπλαστείο, έγινε talk of the town με το που άνοιξε κι αυτό, αν μη τι άλλο, χάρη στην έμπνευση της Ευγενίας Καλατζή να επαναφέρει στο προσκήνιο το γλυκό-βεντέτα, παρά τις αντιδράσεις και την επιφυλακτικότητα του πατέρα της.
Ποιο ήταν το μεγαλύτερο εμπόδιο που συνάντησες, επειδή είσαι γυναίκα - και πώς το αντιμετώπισες;
Ο πατέρας μου αρχικά με απέτρεπε να μπω στο εργαστήριο, μου έλεγε πάντα ότι είναι σκληρή και δύσκολη δουλειά για γυναίκες. Με τον καιρό, όμως, βλέποντας την αφοσίωση και την επιμονή μου, έκανε χώρο και για μένα δίπλα του, στον πάγκο. Στην καθημερινότητα, στο ζαχαροπλαστείο μας, οι αντιδράσεις είναι μονό θετικές, καθώς έχουμε αναγάγει το Αρμενοβίλ σε καθαρά γυναίκεια υπόθεση. Η αλήθεια είναι πως δεν συνάντησα κάποιο εμπόδιο επειδή είμαι γυναίκα, γενικότερα στη ζωή μου, και ακόμα και αυτό με τον πατέρα μου ήταν απλά μια γνώμη και όχι ουσιαστικό εμπόδιο
Πιστεύεις ότι υπάρχουν «γυναικεία» και «ανδρικά» επαγγέλματα;
Όχι. Η επιλογή έχει να κάνει με την προσωπικότητα του καθενός, τους στόχους, τη θέληση και την προσπάθεια. Ίσως επειδή οι γυναίκες χρειάζεται, ακόμα και τώρα - και όχι μονό στον τομέα της γαστρονομίας - να αποδείξουν την αξία τους, καταλήγουν να καταβάλουν μεγαλύτερη προσπάθεια να εξελίσσονται. Έτσι, όμως, καταλήγουν να γίνονται καλύτεροι επαγγελματίες.
Η καρυδόπιτα της Ευγενίας Καλατζή
Υλικά
250 γ. ζάχαρη
600 γ. γιαούρτι
1 κ.γ. κανέλα
6 αβγά
300 γρ. καρύδι σπασμένο
300 γρ. αλεύρι
50 γρ. μπέικων πόιντερ
Για το σιρόπι:
1000 γρ. ζάχαρη
1 λίτρο νερό
1 ξύλο κανέλας
2 φέτες λεμονί
1 κ.γ. γλυκόζη
Εκτέλεση
Βάζουμε στον κάδο του μίξερ το γιαούρτι, τη ζάχαρη και την κανέλα και χτυπάμε σε μετρία ένταση, ώστε να αναμειχτούν τα υλικά μας. Στη συνέχεια, προσθέτουμε ένα τα αβγά και ανακατεύουμε απαλά, ώστε να ομογενοποιηθούν με το υπόλοιπο μείγμα. Προσθέτουμε το αλεύρι και το μπέικων (αφού πρώτα τα έχουμε κοσκινίσει), τα καρυδιά και συνεχίζουμε στο μίξερ στη δυνατή σκάλα, μέχρι να γίνει ένας ομοιόμορφος χυλός. Απλώνουμε στο ταψί και ψήνουμε στους 170 °C για 40 λεπτά, σε προθερμασμένο φούρνο.
Για το σιρόπι, βράζουμε όλα τα υλικά για 10 λεπτά μετά το σημείο βρασμού. Μόλις βγάλουμε την καρυδόπιτα από τον φούρνο, χαράζουμε τα κομμάτια μας και ρίχνουμε ζεστό το σιρόπι σιγά σιγά, για να προλαβαίνει να το απορροφήσει.
