Δεν τις προτιμούν πολλοί τις πέστροφες. Ίσως, επειδή γενικά τα ψάρια του γλυκού νερού μας ξενίζουν, αφού οι περισσότεροι θεωρούμε «πραγματικά», βρώσιμα ψάρια, τα ψάρια της θάλασσας. Ίσως να παίζει ρόλο και το ότι οι πέστροφες που φθάνουν στα ψαράδικα, είναι του ιχθυοτροφείου. Και πάλι όμως, μήπως και οι τσιπούρες, που πωλούνται σε προσιτή τιμή, του ιχθυοτροφείου δεν είναι; Άρα ο λόγος που δεν έρχονται συχνά στο τραπέζι μας, είναι η προέλευσή τους από τα γλυκά νερά. Ας τον ξεπεράσουμε όμως, διότι οι πέστροφες έχουν αφράτη, νόστιμη σάρκα, πολλά καλά λιπαρά (ω –3 λιπαρά οξέα) πωλούνται σε καλή τιμή και μαγειρεύονται με ένα σωρό τρόπους, δίνοντας πιάτα κατάλληλα τόσο για το καθημερινό τραπέζι, όσο και μια πιο καλή περίσταση.
Μυστικά πολλά για ένα επιτυχημένο μαγείρεμα, οι πέστροφες δεν έχουν. Απλώς, θα τις φέρουμε στα ελληνικά γευστικά μέτρα, με ένα δυο κολπάκια και σιγά –σιγά θα τις βάλουμε στη μαγειρική μας ατζέντα, χωρίς να το καταλάβουμε.
-Ταιριάζουν πολύ καλά με όλα τα αρωματικά βότανα, το σκόρδο και το λεμόνι και τις ωφελεί, γενικά, αν τις αλείψουμε με χυμό λεμονιού πριν τις μαγειρέψουμε (και με όποιον τρόπο κι αν τις μαγειρέψουμε), επειδή έτσι σπάει η λιπαρότητα.
-Αν χαράξουμε το δέρμα τους, θα ψηθούν πιο γρήγορα. Άλλωστε, είναι αρκετά σκληρό και μόνο στην περίπτωση που τις κάνουμε πανέ (που γίνεται τραγανό) έχει γευστικό ενδιαφέρον.
-Είναι προτιμότερο να τις ψήνουμε στο φούρνο ή τη σχάρα, παρά να τις τηγανίζουμε και είναι προτιμότερο να χρησιμοποιούμε ελαιόλαδο ή κάποιο σπορέλαιο αντί για βούτυρο, στην περίπτωση που είναι απαραίτητη κάποια λιπαρή ουσία –είπαμε πως είναι λιπαρό ψάρι.
