Την αρμένικη κουζίνα την ξέρουμε στην Ελλάδα κυρίως από τους άξιους αλλαντοποιούς της, που έφεραν τους λιμπιστικούς παστουρμάδες και τα διάσημα αρμένικα σουτζούκια τους (αρωματισμένα με μοσχοσίταρο) ακολουθώντας το δρόμο της προσφυγιάς από την Καππαδοκία στην Πόλη, στη Χίο στον Πειραιά, στις αρχές του 20 αιώνα: Μπατανιάν, Μιράν, Αραπιάν, οι πιο γνωστοί. Η αρμένικη κουζίνα δεν είναι βεβαίως μόνο τα αλλαντικά. Πολύ νόστιμη, με επιρροές και κοινά πιάτα με τον Λίβανο και την Τουρκία λόγω γειτνίασης (λαχματζούν, μουσακάς, μαντί, ιτσλί κεφτέδες, χουνκιάρ μπεγιεντί ) και εθνικό μαγειρευτό φαγητό το Harissa –ένα χυλό από κρέας και πλιγούρι, το κεσκέκι όπως ίσως το έχουμε δοκιμάσει κάποιοι στη Μυτιλήνη. Λατρεύει τα ψητά κρεατικά (παραδοσιακά το αρνί και το κοτόπουλο και αργότερα το χοιρινό), το χοροβάτς, δηλαδή το κεμπάπ που γίνεται με κρέας, όχι κιμά, και τα κομμάτια του κρέατος μένουν με το κόκκαλο), το γιαούρτι, το σκόρδο, το πλιγούρι, την καυτερή πιπεριά, τον μαϊντανό, τον βασιλικό, το βούτυρο, το ρόδι που είναι και το εθνικό τους φρούτο, το βερίκοκο. Αρκετά γνωστό στη χώρα μας το ψωμί λαβάς (πουλιέται σε ρώσικα μαγαζιά). Αν και στην Ελλάδα υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια αρμένικη κοινότητα (πάνω από 90 χρόνια) με περίπου 40.000 μέλη, στο χώρο της εστίασης η παρουσία της αρμένικης κουζίνας δεν είναι και πολύ ισχυρή.
Οι συνταγές που προτείνουμε, δίνουν μια ελάχιστη γεύση από μια μεγάλη κουζίνα –κάποιες τις έχουμε δοκιμάσει σε αρμένικα σπίτια, κάποιες άλλες τις μαγείρεψαν άνθρωποι που τις είχαν δοκιμάσει με διάφορες ευκαιρίες σε διάφορα μέρη του κόσμου. Αν εντοπίσετε κάτι που το ξέρετε αλλιώς ή λέγεται αλλιώς ή μαγειρεύεται και αλλιώς , παρακαλούμε ενημερώστε μας.
