Το μέλι το θεωρούμε κατάλληλο να το χρησιμοποιούμε στα γλυκά, δύσκολα όμως στα φαγητά. Όμως, οι γλυκόξινες γεύσεις που συνήθως είναι γλυκοξυδάτες γεύσεις (μέλι με ξύδι και όχι μέλι με λεμόνι) και οι γλυκοκαυτερές γεύσεις (μέλι με πιπέρι, ή τσίλι ή μπούκοβο ή καυτερή πιπεριά) δίνουν έναν ευπρόσδεκτο εξωτικό τόνο στα φαγητό, που εν πολλοίς έχουμε ταυτίσει με τα ασιατικά φαγητά. Και όμως, οι αρχαίοι ημών πρόγονοι και οι Βυζαντινοί γνώριζαν, αγαπούσαν και χρησιμοποιούσαν συχνά τον συνδυασμό μέλι-ξύδι στα φαγητά τους. Από τις πολλές περιπτώσεις όπου μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τον συνδυασμό μέλι-ξύδι ή μέλι-καυτερό ή και τα τρία μαζί, εξαιρετικά αποτελέσματα δίνουν τα παρασκευάσματα από κιμά (κεφτεδάκια, ρολό, μπιφτέκια), τα παχιά ψάρια (σολομός) και τα λιπαρά κρεατικά (χοιρινό, παϊδάκια αρνίσια), αρκετές ρίζες και κόνδυλοι (πατάτες, καρότα, παντζάρια) και τέλος, σαν σάλτσα σε πράσινες σαλάτες που περιέχουν μπλε τυριά και ξηρούς καρπούς.
Η προσθήκη πορτοκαλιού, σε χυμό και σε ξύσμα, η προσθήκη ξερού δυόσμου, κύμινου, κόλιανδρου αλλά και το φρεσκοτριμμένο ή το χοντροσπασμένο πιπέρι, είναι επίσης μια πολύ ενδιαφέρουσα σύνθεση που δίνει ένταση στη γεύση.
Updated: 10/11/20
Ημ/νια α' δημοσίευσης: 25/05/17
