Πολύ αγαπημένα αυτά εδώ τα μικρόψαρα στο ελληνικό τραπέζι του καλοκαιριού. Για μεζέ με το ούζο ή τσίπουρο, μαριναρισμένα, τηγανητά, στη σχάρα, στο φούρνο με ντομάτα ή λεμόνι και ίσως με ζυμαρικά, αν και αυτός ο συνδυασμός μας έρχεται κυρίως από τις κουζίνες της Ιταλίας και της Ισπανίας.
Να διευκρινίσουμε εδώ, πως η αντζούγια είναι ο μαριναρισμένος ή παστός γαύρος και όχι κάποιο άλλο, διαφορετικό ψάρι. Μαριναρισμένος ο γαύρος όπως και η σαρδέλα, μπορούν να χρησιμοποιηθούν σαν μέρος ενός σερί μεζέδων με θαλασσινά, να μπουν σε σαλάτες ή να ενωθούν με σάλτσα ντομάτα για μια πολύ ορεκτική σάλτσα σε ζυμαρικά ή ρύζι. Τόσο ο γαύρος όσο και η σαρδέλα μπορούν, αφού φιλεταριστούν, να γεμιστούν και να ψηθούν στα κάρβουνα ή στο ταψί.
Να θυμίσουμε, πως όπως και να φτιάξουμε τον γαύρο πετάμε το κεφάλι διότι είναι πικρό και ακόμα, ότι η σαρδέλα μπορεί να φθάσει σε μεγάλο μέγεθος, ακόμα και 13 -14 εκ. (σαρδελομάνα), οπότε ο μόνος τρόπος που της αξίζει να μαγειρευτεί για να αναδείξει την πλούσια λιπαρότητα της σάρκας της είναι ψητή στα κάρβουνα.
Σπουδαία η διατροφική τους αξία, αφού και ο γαύρος και η σαρδέλα περιέχουν μεγάλες ποσότητες από τα πολύτιμα ω3 λιπαρά οξέα και επίσης μεγάλη ποσότητα από ασβέστιο -κυρίως οι σαρδέλες.
Τελευταίο, αλλά σημαντικό: υπάρχει στην αγορά κατεψυγμένος γαύρος, όπως και κατεψυγμένη σαρδέλα. Αφήστε τα εκεί που βρίσκονται. Ανάμεσα στα πολλά πλεονεκτήματα του φρέσκου γαύρου και της φρέσκιας σαρδέλας είναι η χαμηλή τους τιμή. Κρίμα είναι τέτοιες ασημένιες ομορφιές να έρχονται στο πιάτο μας από την κατάψυξη...
