Παραδοσιακό μας γλυκό δεν θα το λέγαμε, αλλά το άκρως αγγλοσαξωνικό στη συνείδησή μας τσίζκεϊκ (ουσιαστικά, γλυκό με τυρί), έλκει την καταγωγή του -και αυτό- από την αρχαία Ελλάδα! Δεν χωράει αμφιβολία, καθώς και ο ρωμαίος Κάτων, γύρω στο 200 π.Χ., στο διάσημο βιβλίο του De agri coltura, με την ονομασία placenta (από το ελληνικό πλακούντας), περιγράφει γλύκισμα με τυρί, πολύ κοντά στο σύγχρονο.
Είναι αλήθεια, πως η εφεύρεση του cream cheese τύπου "φιλαδέλφια" (που του ταιριάζει λόγω της γεύσης και της κρεμώδους υφής του) το 1872, το έκανε δημοφιλές στις Η.Π.Α. κι απο κει παγκοσμίως... Ομως, όλες οι χώρες έχουν ένα παρόμοιο γλύκισμα και το ανάλογο τυρί που χρησιμοποιούν. Στην Αγγλία προτιμούν το cream cheese, στη Γαλλία συνηθίζουν το κρεμώδες Neufchatel, στη Γερμανία και στην Ολλανδία το quark, στην Ιταλία τη ricotta και το mascarpone κι εμείς συχνά πειραματιζόμαστε με ανθότυρο και φρέσκια ανάλατη μυζήθρα...
Μιλώντας γιά τα μπισκότα της βάσης, οι αμερικάνοι συνηθίζουν, παραδοσιακά, τα ολικής άλεσης Graham crackers, οι γάλλοι τα petit beurres, οι άγγλοι τα σκωτσέζικα shortbread fingers, οι βορειοευρωπαίοι τα speculloos και όλοι μαζί...διαλέγουμε και παίρνουμε, αφού όλα ταιριάζουν. Το διάσημο New York style τσίζκεϊκ είναι ψηλό, με πλούσια κρέμα, ενώ τη συνηθισμένη επικάλυψη με μαρμελάδες και ζελέ κόκκινων φρούτων την οφείλουμε στην αγγλική παράδοση.
Στα πρακτικά, προτιμάμε το φρέσκο βούτυρο γιά το μείγμα των μπισκότων, που δίνει ωραία γεύση, ιδιαίτερα αν το γλυκό δεν θα ψηθεί. Το ψήσιμο θέλει προσοχή, χαμηλές θερμοκρασίες και όχι απότομες αλλαγές, καθώς η κρέμα τυριού "σπάει" εύκολα. Η επικάλυψη με μιά κρέμα ή μαρμελάδα με φρούτα, σώζει και την εμφάνιση. Το τσίζκεϊκ ανήκει στα εύκολα και σχετικά γρήγορα γλυκά (ειδικά στη χωρίς ψήσιμο εκδοχή), αλλά υπολογίζουμε ότι πρέπει να μείνει αρκετές ώρες στο ψυγείο πριν σερβιριστεί. Από την άλλη, είναι εξίσου καλό και τις επόμενες δύο μέρες...
Και μερικές συνταγές, που μπορεί να μην έχετε δοκιμάσει...
Ημ/νια α' δημοσίευσης: 02/02/12
