Κάθε τρίτη Πέμπτη του Νοεμβρίου, στα τραπεζάκια των bistrots της Γαλλίας, αλλά και όλης της Ευρώπης (και όχι μόνο) μας υποδεχόταν η φιάλη του Beaujolais Nouveau και του Beaujolais-Villages Nouveau της χρονιάς – φέτος, είναι μάλλον η πρώτη χρονιά που δεν θα το συναντήσουμε εκεί, αλλά θα έρθει αυτό για να μας συναντήσει στο σπίτι.
Το έθιμο ξεκίνησε στις αρχές του 20ού αιώνα, καθώς η περιοχή του Beaujolais ήταν ο κύριος τροφοδότης των παρισινών bistros σε κόκκινο, εύκολο στην κατανάλωση και οικονομικό κρασί, βοηθώντας τους παραγωγούς της περιοχής να εισπράττουν ένα εισόδημα πολύ πριν βγει στην αγορά το κόκκινο της χρονιάς. Το έξυπνο marketing έκανε viral το άνοιγμα της πρώτης φιάλης τη συγκεκριμένη μέρα, με τον κόσμο να γεμίζει bistrots και εστιατόρια για να το γιορτάσει.
Το ταμπελάκι με το καλωσόρισμα «Le Beaujolais Nouveau est arrivé» στέκεται κλασικά πλάι στη φιάλη με το αρωματικό ευκολόπιοτο φρέσκο κρασί, που σερβίρεται δροσερό, γύρω στους 12-13 βαθμούς και ταιριάζει κλασικά μ’ ένα πλατό γαλλικών αλλαντικών, αυγά ποσέ σε σάλτσα κρασιού (oeufs meurette), τα σκορδάτα σαλιγκάρια bourguignon (τουτέστιν πιάτα της περιοχής του), αλλά και κουνέλι μαγειρεμένο με μανιτάρια, ζυμαρικά και οστρακοειδή με ελαφριές σάλτσες, φρούτα. Σαν γενικό κανόνα, ας κρατήσουμε ότι στους γευστικούς συνδυασμούς το αντιμετωπίζουμε περισσότερο σαν λευκό, παρά σαν ερυθρό κρασί.
Πρόκειται για το πρώτο κόκκινο του Beaujolais (νότια Βουργουνδία) από την ποικιλία Gamay, από σταφύλια που μαζεύονται βάσει νομοθεσίας αποκλειστικά με το χέρι. Προκύπτει με ειδική οινοποίηση και κυκλοφορεί δύο με τρεις μήνες ύστερα από τον τρύγο. Ιδανικά, θα πρέπει να καταναλωθεί μέσα σε έξι μήνες από την κυκλοφορία του, δηλαδή μέχρι τον Μάιο-Ιούνιο της επόμενης χρονιάς. Είναι ελαφρύ, με αίσθηση σχεδόν λευκού κρασιού, χωρίς τανίνες, με έντονα αρώματα φρούτων, στα οποία κυριαρχεί η μπανάνα. Κρασί χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις, παλαιότερα πολύ μέτριο, χάρη στις σύγχρονες τεχνικές οινοποίησης τα τελευταία χρόνια έχει βελτιώσει αρκετά την ποιότητά του, ενώ η χαμηλή τιμή το κάνει ελκυστικό στο ευρύ κοινό.
Η τεράστια επιτυχία της ιδέας ενός πρώτου «φρέσκου» κρασιού ώθησε εδώ και λίγα χρόνια Έλληνες οινοπαραγωγούς να προχωρήσουν κι αυτοί σε παρόμοιες οινοποιήσεις, κι έτσι έχουμε τα ανάλογα ελληνικά «φρέσκα» από γνωστά οινοποιεία.
