Από τη Βάσω Κουτσοβούλου
Η εικόνα που έχουμε συνηθίσει όλοι όταν ανοίγουμε – ή, ακόμη καλύτερα, όταν μας ανοίγουν – ένα μπουκάλι κρασί, είναι να χαζεύομε τον φελλό που αφαιρείται αργά και βασανιστικά από τη φιάλη, αφήνοντας ένα φύσημα ευχαρίστησης καθώς φέρνει το υπέροχο περιεχόμενό της σε επαφή με το οξυγόνο για πρώτη φορά μετά από καιρό. Πόσο πιο πεζό θα ήταν αυτό το τελετουργικό, αν κάποιος έπιανε την κορυφή ενός μπουκαλιού, την έστριβε, κι ακουγόταν απλώς ένα στεγνό «κρακ» καθώς άνοιγε το βιδωτό της πώμα;
Κι όμως, τα τελευταία χρόνια, το βιδωτό πώμα κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος, κι όχι μόνο στις οικονομικές κατηγορίες κρασιών. Αυτά τα πώματα, που φτιάχνονται από μέταλλο και πλαστικό, τραβάνε το μάτι με χρώματα όπως το κίτρινο, μπλε, κόκκινο, μωβ, ακόμα και μαύρο, έφτασαν σ’ εμάς χάρη σε μια τάση που ξεκίνησε από χώρες του λεγόμενου Νέου Κόσμου, όπως η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία, αλλά έχει υιοθετηθεί πλέον και από χώρες της Ευρώπης.
Ο φελλός, βέβαια, δεν είναι τυχαία η επικρατούσα επιλογή σε κρασιά με σημαντική δυναμική υλική. Ως φυσικό υλικό που αναπνέει, επιτρέπει στο οξυγόνο να επιδράσει ευεργερτικά στο κρασί, που ακόμη και μέσα στη φιάλη παραμένει ένας «ζωντανός οργανισμός». Έτσι, στα μεγάλα και ακριβά κρασιά όπως αυτά του Μπορντώ και της Βουργουνδίας, που έχουν μεγάλες δυνατότητες παλαίωσης, ο φυσικός φελλός είναι μονόδρομος, αφού το κρασί που μπορεί να απολαύσουμε και μετά από 10, 20, ίσως και 30 χρόνια, χρειάζεται το οξυγόνο, που επιτρέπει να περάσει ο φελλός, για να εξελιχθεί.
Πάντως, αν και αν και ο φελλός είναι οικείος και συνήθεις στους καταναλωτές, καθώς πρεσβεύει την παράδοση και πρωταγωνιστεί στην παλαίωση, δεν παύει να είναι ένα κομμάτι της οινοπαραγωγικής διαδρομής που προσθέτει κόστος στην διαδικασία, ενώ φέρει και σημαντικό οικολογικό αποτύπωμα – για την απάλειψη και των δύο, μάλιστα, ήδη πολλοί μεγάλοι οίκοι παραγωγής κρασιού στην Γαλλία και αλλού, έχουν αρχίσει να πειραματίζονται με την παλαίωση των κρασιών τους σε φιάλες με βιδωτό πώμα.
Τα αποτελέσματα, φυσικά, θα χρειαστεί να περάσουν μερικές δεκαετίες μέχρι να τα δούμε, το βιδωτό πώμα, όμως, έχει κι άλλα θετικά στοιχεία, απτά και σαφή ήδη σήμερα. Για παράδειγμα, η χρήση βιδωτών πωμάτων προστατεύει το κρασί και αποκλείει την περίπτωση του «φελλομένου» κρασιού, καθώς δεν υπάρχει κίνδυνος να αλλοιωθεί αρωματικά και γευστικά από την αίσθηση μούχλας που αποκτάει το κρασί, όταν ο φελλός δεν είναι σε καλή κατάσταση.
Επιπλέον, με το βιδωτό πώμα η ποσότητα οξυγόνου που έρχεται σε επαφή με το κρασί είναι πολύ ελεγχόμενη και συνήθως πολύ μικρότερη (έως καθόλου) από αυτή που επιτρέπει ο φελλός. Αυτό σημαίνει ότι το κρασί διατηρεί την φρεσκάδα του τα πρώτα χρόνια της ζωής του, κι έτσι το βιδωτό πώμα είναι ήδη συχνός μας γνώριμος, όταν μιλάμε για σε κρασιά που προορίζονται για να τα απολαύσουμε νεαρά.
Σε πιο πρακτικά ζητήματα, το βιδωτό πώμα είναι προφανώς πολύ εύκολο και εύχρηστο στο άνοιγμα, ενώ σε περίπτωση που περισσέψει κρασί στη φιάλη, απλά το κλείνουμε εύκολα και χωρίς ανησυχίες. Όταν θέλουμε λοιπόν να απολαύσουμε καθημερινά, ελαφριά και ευχάριστα κρασιά, δεν γυρνάμε την πλάτη μας σε αυτά με το βιδωτό καπάκι. Και στο μέλλον, βλέπουμε…
