Η συκιά γεννήθηκε στη Μεσόγειο -υπάρχει στα μέρη μας από τον 8ο π.Χ. αιώνα- και γι αυτό, ίσως, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του μεσογειακού τοπίου - πολύ συχνά αυτοφυής. Οι καρποί της είναι από τα προϊόντα (μαζί με το αμπέλι, την ελιά και το μέλι) που βρίσκονται στη βάση της αρχαίας γαστρονομίας του Αιγαίου. Οι πρόγονοί μας εκτιμούσαν ιδιαίτερα τη γλύκα του σύκου, σε μια εποχή που η ζάχαρη ήταν άγνωστη, αλλά, εκτός από γλυκό, το συνδύαζαν, όπως κάνουμε και σήμερα, με φαγητά. Επίσης, με τα συκόφυλλα τύλιγαν κρέας και ψαρικά για να τα ψήσουν στη χόβολη ή τυράκια για να τα διατηρήσουν. Και, ναι, αυτή τη φορά είμαστε εμείς -για την ακρίβεια οι Ευρωπαίοι κονκισταδόρες- που διέδωσαν αυτό το είδος στην αμερικανική ήπειρο... Το σύκο πάει σχεδόν με όλα και έχει πάμπολλες χρήσεις. Από υπέροχη μαρμελάδα και ένα από τα πιο ενδιαφέροντα γλυκά του κουταλιού, μέχρι τάρτες και άλλα γλυκά, σάλτσες και τσάτνεϊ, που συνοδεύουν τυριά και κρεατικά (δένει εξαιρετικά με χοιρινό, πάπια και συκώτι), χωρίς να ξεχνάμε τον ιδιαίτερο συνδυασμό του φρέσκου σύκου με το προσούτο, το χαμόν και άλλα αλλαντικά ωρίμανσης ή με λευκά, φρέσκα τυριά, όπως το μανούρι και το κατσικίσιο chevre... Aς απολαύσουμε τα σύκα ωμά, όσο υπάρχουν, κι ας τα διατηρήσουμε με κάποιον από τους πολλούς τρόπους, για όλο το χρόνο. Ακολουθούν ιδέες για... λίγο απ' όλα.
