Κοκκάλια, κολιοί, σαφρίδια, σάλπες και παλαμίδες, αυτά είναι τα πιο συνηθισμένα ψάρια που κυκλοφορούν αυτές τις μέρες στους πάγκους των ψαράδων στις κλειστές και τις υπαίθριες αγορές ή στους ψαρομανάβηδες. Δεν είναι δύσκολα στο μαγείρεμα και οι τιμές τους είναι χαμηλές, γιατί δεν θεωρούνται πρώτα ψάρια. Αν όμως τα μαγειρέψεις σωστά, μπορεί να σε κερδίσει η γεύση τους.
Τα κοκκάλια είναι αφρόψαρα, που ψαρεύονται με γρι-γρι ή ανεμότρατες. Είναι γκριζοπράσινα στη ράχη και χρυσίζουν στα πλευρά. Στην όψη μοιάζουν με τα συγγενικά τους σαφρίδια (ή σαβρίδια) αλλά είναι πιο μεγαλόσωμα και το χρώμα τους είναι πιο λαμπερό. Το μήκος τους δεν ξεπερνάει τα 60 εκ. Ενδεχομένως τον Αύγουστο να είναι και αβγωμένα γιατί η περίοδος ωοτοκίας τους λήγει στις αρχές του Σεπτέμβρη.
Οι κολιοί είναι πελαγίσια ψάρια, που ανήκουν στην ίδια οικογένεια με το σκουμπρί, ψαρεύονται με ανεμότρατες , τσαπαρί και γρι-γρι στα ανοιχτά. Το σώμα τους είναι γαλαζοπράσινο στη ράχη τους με καμπύλες ραβδώσεις στο πάνω μέρος της και πιτσιλιές στην ασπριδερή κοιλιά τους. Το κεφάλι τους είναι λεπτό και το στόμα τους κάπως μυτερό. Το μήκος τους δεν ξεπερνά τα 55 εκ. Τον Αύγουστο σε πολλά μέρη τους λένε και «λιπαρίτες» γιατί είναι αβγωμένοι και παχιοί. Από τους πιο άπαχους κολιούς που πιάνονται την άνοιξη φτιάχνουν και τον παστό τσίρο.
Οι σάλπες μπορεί να είναι της ανοιχτής θάλασσας ή λιμανίσιες. Οι μεν πρώτες ψαρεύονται στις φυκάδες με καλάμι ή με κιούρτο και οι πελαγίσιες- που συνήθως αφθονούν στα Δωδεκάνησα είναι ψάρια παραγαδίσια. Η σάλπα ανήκει στην ίδια οικογένεια με τη γόπα, το κεφάλι της είναι μικρό σε σχέση με το σώμα τηςΈχει χοντρά χείλη, ασημένιο σώμα, που δεν ξεπερνάει τα 50 εκ. με κίτρινες οριζόντιες ραβδώσεις και διχαλωτή ουρά.
Τα σαφρίδια είναι αφρόψαρα, που συνήθως ψαρεύονται με γρι-γρι ή με συρτή καθώς ζουν κατά μεγάλα κοπάδια. Το σώμα τους είναι στενόμακρο, άλλοτε κοκκινωπό κι άλλοτε κιτρινωπό και η ουρά τους διχαλωτή. Έχουν άφθονη σάρκα και όχι πολλά κόκαλα. Όταν είναι μικρά τα παστώνουν και τότε τα αποκαλούν και «σαμπανιούς».
Οι παλαμίδες ή αλλιώς ρίκια όταν περάσουν το 2-3 έτος της ηλικίας τους θυμίζουν τόνο ή σκουμπρί, παρότι το σώμα τους είναι πιο μικρό και συνήθως δεν ξεπερνάει τα 70 εκ. που ψαρεύονται κυρίως φθινόπωρο με τράτες, με γρι-γρι που στήνονται στα περάσματα τους, αλλά και με συρτή. Η παλαμίδα έχει γαλαζοπράσινη γραμμωτή ράχη, ασημένια, σταχτί κοιλιά και χαρακτηριστική διχαλωτή ουρά. Οι παλαμίδες είναι αποδημητικά ψάρια, Την άνοιξη περνούν από τις θάλασσες μας, στο δρόμο τους προς τη Μαύρη Θάλασσα, όπου πάνε για να γεννήσουν και από τον Ιούνιο ως το Σεπτέμβριο επιστρέφουν για να καταλήξουν στον Ατλαντικό. Είναι ψάρια- κυνηγοί με νόστιμη συνεκτική σάρκα, έντονη γεύση και πολύ (καλό) λίπος. Προς το τέλος του καλοκαιριού, που είναι πολύ πιο παχιές γιατί ετοιμάζονται για το μεγάλο ταξίδι τους, τις παστώνουν για να φτιάξουν τη λακέρδα.
