Απ’ την στιγμή που πρωτανοίγει τα νεογέννητα χείλη του, η πρώτη γεύση που γεύεται ο άνθρωπος είναι η γεύση μιας γυναίκας. Τις πρώτες εικόνες που συνδυάζει με το φαγητό λίγο αργότερα, τις ζωγραφίζουν οι γυναίκες των παιδικάτων του, στην κουζίνα του σπιτιού. Οι συνταγές που αποτελούν αργότερα τα γαστρονομικά σημεία αναφοράς του, πακτώνονται από τις γυναίκες της οικογένειας, σερβίρονται στα καθημερινά, μα και στα γιορτινά τραπέζια, στριμώχνονται στις σχολικές τσάντες, στολίζονται για τις χαρές ή δίνουν βάλσαμο στις λύπες, κι ύστερα, πολύ σύντομα, γίνονται ταπεράκια ασφάλειας, που τον ακολουθούν σε όλη τη φοιτητική κι εργένικη ζωή του.
Όπως είναι λογικό, βέβαια, στη διαδρομή προς την ενηλικίωση, εκείνο το πρωταρχικό, σπιτικό γευστικό λεξιλόγιο διευρύνεται, πλουταίνει, ή ακόμη και ανατρέπεται ολοκληρωτικά. Όμως, κακά τα ψέματα: μένει για πάντα εκεί, ώστε να ανατρέχουμε στις θύμησες που χρειαζόμαστε για να συγκρίνουμε, να αξιολογούμε και να στοιχειοθετούμε τα νέα μας ευρήματα. Κι υπογραμμίζει έτσι ως αλήθεια αναπόδραστη το ότι, σε τελική ανάλυση, η γεύση είναι γένους θηλυκού, όχι από γραμματικής απόψεως μονάχα, αλλά και υπαρξιακής.
Προς τιμήν αυτών των γυναικών που, με τον τρόπο τους, καθόρισαν και καθορίζουν τη γεύση στη ζωή μας, την εβδομάδα που οδηγεί στην Ημέρα της Γυναίκας (8 Μαρτίου), το Umami την αφιερώνει σε γυναίκες του σήμερα, που με δυναμισμό και έμπνευση καθορίζουν τη γεύση του αύριο. Στις ημέρες που ακολουθούν, chefs και pattisiers, οινολόγοι και bartenders, αλλά και εκπρόσωποι της ολοένα ανερχόμενης vegan και bio κοινότητας, θα συνθέσουν στη σελίδα μας ένα μωσαϊκό των τρόπων μέσα από τους οποίους εκφράζεται η πολυπρόσωπη φύση της γυναικείας νοστιμιάς. Της νοστιμιάς που μας καθόρισε, παρ’ ότι ίσως καμιά φορά ξεχνούσαμε να την ανταποδώσουμε με μια μικρή λεξούλα: Ευχαριστούμε.
